Siedziba królów Polski nad Smoczą Jamą
Wawel, wzgórze rozpościerające się nad zakolem Wisły w Krakowie jest miejscem skąd królowie Polski patrzyli na cały kraj. Ogromny, imponujący zamek stanowił twierdzę a jednocześnie był królewską siedzibą. Od XI wieku jego budowniczowie mocno się trudzili, budując przez wieki katedrę, kościół, część zamkową dla wygody panujących. Ta wielka budowla łączy kilka stylów architektonicznych. Początek budowy to styl romański, z którego niewiele zachowało się. Między XIII a XVI wiekiem na wzgórzu wawelskim dominował gotyk. To z tego okresu wywodzi się jedyna na wzgórzu katedra, Kurza Stopka, Wieża Duńska. XVI wiek to era renesansu, kiedy to gruntownie siedziba królewska została przebudowana. Komnaty stały się jasne i przestronne, a nad wykończeniem wnętrz czuwali najznamienitsi budowniczy i rzemieślnicy z Włoch i Polski. Z początkiem XVII wieku, kiedy to król Zygmunt III na stałe przeniósł się do Warszawy, zamek wawelski pod zarządem wielkorządców zaczął podupadać i niszczeć. Również przyczynili się do tego Szwedzi. Katedra nadal była jednak ważnym ośrodkiem dla kraju – nadal chowano tu wielkich. Widać w tym okresie wpływy baroków na formę nagrobków. XIX wiek to styl klasycystyczny przebudowy fragmentów zamku, a XX i XXI wiek to czas wielu prac konserwatorskich.
